Gotowi na trzeci rozdział opowiastki o prawidłowym obchodzeniu się z wartościami "null"? Teraz zerkniemy na "klucz" otwierający nam drzwi nie tylko do kilku bezpiecznych odwołań naraz, ale także na wykonywanie całego bloku instrukcji na obiekcie akceptującym wartości "null". Dodajecie od dzisiaj do drzewka wiedzy słowo kluczowe "let" w języku Kotlin!
| Tweet |
"LET" W JĘZYKU KOTLIN "POZWALA" OBEJŚĆ WERYFIKACJĘ WARTOŚCI
Tak jak poznane niedawno bezpieczne odwołanie "przeskakuje" kod weryfikacyjny, tak i "let" ma na celu ułatwić nam życie i wykonywać wiele instrukcji pod rząd na obiekcie, co do którego jego wartość jest wątpliwa. W zależności od występowania wartości "null", kod może się wykonać (różne od "null") albo nie (równe "null"). Więcej dodawać na tę chwilę nie trzeba. Przejdźmy zatem od razu do składni.
"POZWÓL" SOBIE NA KOD ŹRÓDŁOWY
"let" w języku Kotlin jest w rzeczywistości "zamkiem" do bloku instrukcji (z powodu konieczności wstawienia klamerek). Mniejsza na razie o szczegóły, zobaczcie najpierw kod w akcji:
var s: String? = "Cebula"
s?.let {
println(it)
println("Długość: ${it.length}")
}Jak wspomniałem. "let" w języku Kotlin umożliwia definiowanie całego bloku instrukcji z myślą o obiektach akceptujących wartość "null", a w chwili obecnej takowy się nie znajduje. Muszę koniecznie przykuć Waszą uwagę na drugie słowo kluczowe, "it". To jest referencja do zweryfikowanej wersji obiektu, którego już "prześwietlono" pod kątem występowania wartości "null". W środku całego bloku "let", nie korzystamy z etykiety zmiennej, która zapoczątkowała cały "let", tylko wykorzystujemy słowo "it" będące obiektem powstałym z inteligentnego rzutowania na typ niepozwalający na wartości puste. Jeśli jeszcze nie jarzycie, zróbcie sobie pauzę i przemyślcie to.
JEST JEDNO ALE!
Musicie o tym wiedzieć. Absurdalnie jest trochę z tymi klamerkami, gdyż MUSICIE wstawić klamrę otwierającą w tym samym wierszu, w którym znajduje się słowo "let" w języku Kotlin. Moim zdaniem jest to niemądre, gdyż wymusza to trzymanie się jednego ze stylów pisania jaki preferują niektórzy, czyli pozostawianie klamry otwierającej w tym samym wierszu. Ja na przykład tak nie lubię pisać i zawsze wstawiam klamerkę otwierającą POD nagłówkiem funkcji czy bloku instrukcji. Czy jednak tego chcę, czy nie, trzeba się dostosować. Inaczej, pożegnajcie się z kompilacją.
 |
"let" w języku Kotlin tworzy blok instrukcji przeznaczony do wykonywania zadań na obiekcie "zweryfikowanym" od strony wartości "null".
Na końcówkę, dodatkowa niespodzianka. Blok kodu jaki wstawiacie obok słowa "let" to nie jest żaden wbudowany "twór". To jest wyrażenie lambda. Zostało to udowodnione w odpowiednim artykule na temat słowa kluczowego "it", które znajduje się wewnątrz klamerek.
To już wszystko! Słowo kluczowe "let" w języku Kotlin też opiera się na bezpiecznym odwołaniu, tylko pozwala również utworzyć cały blok instrukcji dla obiektu akceptującego wartości puste. Naprawdę przydatna zabawka! W języku Java trzeba to definiować na własną rękę...