W tym artykule opiszę Wam nieco dokładniej działanie funkcji "print" w języku Python. W 99% przypadków to właśnie ona będzie pierwszą poznaną przez każdego początkującego. Pozwólcie jednak wtrącić parę własnych akapitów celem poszerzenia o istotne informacje z nią związane. Być może jest coś, o czym nie wiecie :).
| Tweet |
DO CZEGO SŁUŻY FUNKCJA "PRINT" W JĘZYKU PYTHON?
Podstawowym zastosowaniem jest wypisanie podanych argumentów na strumień wyjściowy. Najczęściej wprowadzanymi parametrami formalnymi są łańcuchy znaków, ale mogą to być również liczby całkowite, liczby zmiennoprzecinkowe, wyrażenia arytmetyczne czy nawet własne obiekty utworzone przez klasę.
DOWOLNA POSTAĆ PARAMETRÓW
Najczęściej spotykane wywołanie wygląda w taki sposób:
 |
Najbardziej podstawowe użycie funkcji "print" w języku Python.
Nie ma również przeszkód w tym, aby wstawić dowolne wyrażenie arytmetyczne. Czy to dodawanie, czy potęgowanie, czy cokolwiek innego, funkcja "print" potrafi dostosować się do typu danych i bez problemu poradzi się z podanym wyrażeniem, które "przerobi" na wynik arytmetyczny.
 |
Przykład wprowadzonego wyrażenia arytmetycznego w postaci iloczynu.
Wszelkie listy, krotki, utworzone instancje obiektów i wiele innych także mogą być osadzane do funkcji celem otrzymania informacji na ich temat.
BRAK ZWRACANEJ WARTOŚCI
"print" w języku Python, wbrew możliwemu wnioskowaniu, nie zwraca żadnego wyniku, tylko wypisuje tekst na ekran powłoki pod znakiem zachęty (to jest ten ciąg lekko szarych trzech znaków większości w postaci ">>>"). Gdyby ktoś się uparł i mimo wszystko próbował podstawić funkcję po znaku przypisania, to dana zmienna posiadałaby domyślną wartość "None". To jest odpowiednik wartości "null" w większości języków programowania.
 |
Funkcja "print" nie zwraca żadnej wartości (jest typu "void"). Każda zmienna przyjmie wówczas wartość "None" będąca ekwiwalentem wartości "null".
MOŻLIWOŚĆ WPROWADZANIA DOWOLNEJ LICZBY PARAMETRÓW
Zdążyliście pewnie ujrzeć już dawno przykłady kodów źródłowych, w których omawiana funkcja bez problemu "przyjęła" więcej niż jeden parametr. Istotnie, na mocy zmiennej liczby parametrów, dozwolone jest wprowadzenie jednego, trzech, pięciu, dziesięciu albo jeszcze więcej parametrów aktualnych do jednego wywołania.
 |
Zgodnie z implementacją zmiennej liczby parametrów, funkcja "print" w języku Python jest w stanie obsłużyć dowolną liczbę wprowadzanych parametrów do jednego wywołania bez konieczności duplikowania wywołań.
PISANIE DO PLIKU
Oprócz wypisywania informacji w formie tekstowej oraz "parsowania" wyrażeń arytmetycznych (bo z programistycznego punktu widzenia, konwersja wyrażeń tekstowych na arytmetyczne to tzw. "parsowanie"), "print" umożliwia jeszcze jedną rzecz mającą bezpośredni związek z plikami. Otóż możemy przekierować strumień wyjściowy z powłoki na otwarty plik. Wówczas będziemy świadkami literalnego "wkładania" tekstu do podanego pliku. Pisanie do pliku przy użyciu Pythona jest samą przyjemnością!
 |
Korzystając z właściwości "file", można przekierować strumień wyjściowy na podaną zmienną przechowującą plik (po znaku równości) i "skierować" wynik do pliku.
Wystarczy po przecinku wprowadzić wartość "file", a po znaku przypisania, zmienną przechowującą obiekt pliku. Jeżeli nie pojawią się komplikacje w postaci zgłoszenia jakiegokolwiek wyjątku, każdy wynik na wyjściu będzie kierowany do podanego pliku.
Na tę chwilę to wszystko na temat funkcji "print" w języku Python. Nie zdziwcie się, jeśli w przyszłości zechcę to rozbudować o dodatkowe informacje.