Kierujemy swoje głowy ponownie w stronę klas, jednak tym razem zajmiemy się metodą wywołującą się automatycznie podczas tworzenia obiektu. Konstruktor klasy w języku C#, dokładnie to mam na myśli. Wchodźcie!

KONSTRUKTOR KLASY W JĘZYKU C# TO TEŻ JEST METODA

Tylko taka bardziej "specjalna". Wywołuje się ona automatycznie jeden raz, po utworzeniu obiektu za pomocą słowa kluczowego "new". Przypomnę się może:

Point point = new Point();

To jest w rzeczywistości wywołanie konstruktora na rzecz podanej klasy. Jeśli jesteśmy autorami wykorzystywanej klasy albo posiadamy do niej dostęp, mamy prawo do dodania własnego konstruktora. Temu zagadnieniu trzeba się przyjrzeć najbardziej w całym artykule.

JAK UTWORZYĆ WŁASNY KONSTRUKTOR?

Konstruktor klasy w języku C# tworzy się dokładnie tak samo jak w języku Java. Zarzucę prosty przykład:

public Point(int x, int y)
{
	// instrukcje
}

Umieszczamy go wewnątrz klasy i w żadnym innym miejscu:

class Point
{
	public Point(int x, int y)
	{
		// instrukcje
	}
}

Co widzimy? Bardzo podobną postać jak w przypadku funkcji. Określamy modyfikator dostępu, nazwę która ma być TAKA SAMA jak nazwa klasy, parametry formalne które konstruktor jak najbardziej może posiadać, bloczek kodu a w środku niego instrukcje. Najczęstszym modyfikatorem dostępu z jakiego przyjdzie Wam korzystać jest "public", choć wcale tak nie musi być. A co do sposobu użycia, to na 99% przypadków przyda się do inicjowania danych składowych, bądź wywoływania własnych metod dla dodatkowego przygotowania obiektu do funkcjonowania. Tu ciekawostka! Utworzony obiekt nie posiada w sobie żadnych zmiennych niezainicjowanych (z wyjątkiem typów referencyjnych). To znaczy, że w chwili egzekwowania tej linijki kodu:

Point point = new Point();

dane składowe przyjmują odpowiednią wartość domyślną. W naszym przypadku, pola "x" i "y" przyjmą wartość 0 (zero), gdyż to są liczby całkowite.

Jeszcze jedno! Nie sądzicie, że czegoś brakuje w nagłówku konstruktora? Owszem. Nie ma typu zwracanej wartości! To nie jest żaden błąd, tylko obowiązkowe pominięcie tego szczegółu. W przypadku definiowania konstruktora, nie podaje się typu zwracanej wartości! NIGDY. To stanowi jedyną różnicę w sposobie zapisu pomiędzy konstruktorem, a innymi metodami.

PRZYKŁAD KODU ŹRÓDŁOWEGO

Aby udowodnić wszystkim, że konstruktor klasy w języku C# rzeczywiście wywołuje się natychmiast w trakcie tworzenia obiektu, wprowadzam wywołanie funkcji "Console.WriteLine" do niego, a w funkcji uruchomieniowej "Main", definiowanie obiektu klasy.

KLASA "POINT"

using System;

class Point
{
	private int x, y;
	
	public Point(int px, int py)
	{
		x = px;
		y = py;

		Console.WriteLine("Punkt gotowy.");
	}
}

KLASA "PROGRAM"

class Program
{
	static void Main(string[] args)
	{
		Point point = new Point();
	}
}

Już! Gwarantuję, że teraz jak uruchomicie program po wklejeniu sobie powyższych kodów do dwóch osobnych plików źródłowych, Waszym oczom ujrzy się podany tekst na strumieniu wyjściowym. Notabene, że mimo tego faktu nie nałożyłem żadnego wywołania metody wewnątrz funkcji "Main". Zatem, jedyne wyjaśnienie jest takie, że program wywołał metodę znajdującą się w konstruktorze klasy, czyli musiał go aktywować! Nie ma innej opcji.

KONSTRUKTOR KLASY W JĘZYKU C# I SŁOWO KLUCZOWE "THIS"

Najistotniejsze informacje nie kończą się na samym "how-to" w stosunku do tworzenia i wykorzystywania. Jest okazja użycia słówka "this" wewnątrz konstruktora oraz każdej innej metody należącej do tej samej klasy. To jest referencja do samego siebie, czyli do klasy w której się korzysta ze słowa "this".

Bardzo się przydaje w takiej sytuacji jak ta:

private int x, y;

public Point(int x, int y)
{
	this.x = x;
	this.y = y;
}

kiedy nazwy parametrów formalnych pokrywają się z etykietami danych składowych. I choć budzący wątpliwości zapis nie będzie sprawiał kłopotu kompilatorowi:

private int x, y;

public Point(int x, int y)
{
	x = x;
	y = y;
}

to jednak my będziemy potrzebowali jakiegoś odróżnienia i tu nam może pomóc "this". Ten sam klucz przydaje się także do przeciążania konstruktora, czyli zdefiniowania metody o tej samej nazwie, ale z inną listą parametrów. Trzymając się tego samego przykładu z punktem 2D, tak mogłaby wyglądać korzystna technika przeciążania:

public Point(int x, int y)
{
	this.x = x;
	this.y = y;
}

public Point():this(0, 0)
{
	
}

Wtedy możemy utworzyć obiekt na dwa sposoby: albo korzystając z wersji dwuargumentowej, albo z wersji bezargumentowej i wtedy zostaną przypisane wartości podane po słowie kluczowym "this":

Point pointA = new Point(8, 3);
Point pointB = new Point();

ALE JA NIE DEFINIOWAŁEM ŻADNEGO KONSTRUKTORA!

Nie szkodzi, kompilator wtedy dodaje od siebie konstruktor domyślny (bezargumentowy), który najprawdopodobniej przyjmuje taką postać:

public [nazwa klasy]() {}

Kiedy dodamy już własny konstruktor klasy w języku C#, wtedy powyższy znika bo już nie jest potrzebny! Wstawiłem ten akapit na wszelki wypadek, żeby nikt nie zaczął wierzyć w "czary mary".

Konstruktor klasy w języku C# to także jest metoda, która wywołuje się JEDEN raz w chwili tworzenia zmiennej instancyjnej.

Nie wydaje się to trudne do opanowania, prawda? Gdybyście się mnie spytali co może być w tym najtrudniejsze, to odpowiedziałbym że największą trudność może sprawić ten "kruczek" w postaci braku typu zwracanej wartości. Ale reszta to pryszcz...

PODOBNE ARTYKUŁY

• ref i out w języku C#. Przekazywanie przez referencję
• using w języku C#. Zastosowania słowa kluczowego
• namespace w języku C#. Przestrzeń nazw