Skoro ostatni raz napisało się o funkcji wyjściowej, dzisiaj poświęcę temat na funkcję działającą w drugą stronę, czyli przechowującą wprowadzony przez użytkownika łańcuch znaków. Poznajcie "input", kolejną funkcję Pythona zaliczaną do tych najbardziej podstawowych.
| Tweet |
DO CZEGO SŁUŻY FUNKCJA "INPUT"?
Dzięki wymienionej funkcji, mamy możliwość przechowania wprowadzonego łańcucha znaków, który możemy bez problemu przekonwertować na wartość innego typu np. łańcuch "13" zamienić na liczbę całkowitą 13. W praktyce, możemy oddziaływać na przebieg programu podając odpowiednią (czy też nieodpowiednią) wartość bez ingerencji w kod źródłowy.
FUNKCJA ZWRACA PODANY ŁAŃCUCH ZNAKÓW
Ponieważ główną rolę odgrywa strumień wejściowy dla odmiany, to naturalną rzeczą jest że funkcja musi zwracać wartość, aby przydała się ona w późniejszym przebiegu naszego programu. Przypisując wynik funkcji "input" do zmiennej jest popularną czynnością i powinno się tak robić gdy mamy pewność, że konieczne będzie jej sprawdzenie w dalszym ciągu działania. Gdy program napotyka na wyżej wymienioną funkcję, "stoi" w miejscu i czeka na wartość podaną przez użytkownika zatwierdzając ją klawiszem Enter.
 |
Funkcja "input" zwraca podany przez nas łańcuch znaków przez co jesteśmy zdolni dokonywać późniejszych weryfikacji wartości w innych funkcjach i instrukcjach warunkowych.
Należy mieć z tyłu głowy, że typem danych będzie "string" więc konieczne będzie "otoczenie" wyrażenia funkcją konwertującą typ danych na jakiś inny np. na liczbę całkowitą, jeśli naszym celem jest wprowadzanie liczb zamiast wprowadzanie tekstu. Jeśli Python będzie w stanie poradzić sobie z zamianą typu danych (łańcuch znaków będzie składał się tylko z liczb), podany łańcuch stanie się liczbą, którą możemy wykorzystać do dowolnych celów. W przeciwnym razie, zostanie zgłoszony wyjątek.
 |
Gdy chcemy dokonywać sprawdzeń wprowadzonej wartości w oparciu o inny typ danych niż łańcuch znaków, koniecznym jest otoczenie wywołania "input" dowolną funkcją konwertującą.
PIERWSZY PARAMETR POWINIEN BYĆ OBOWIĄZKOWY
Choć powyższe wyrażenia są jak najbardziej w porządku, sama "pauza" podczas działania może wywołać u człowieka wrażenie, że program się zawiesił i nie reaguje. W rzeczywistości będzie czekał na wartość od użytkownika do wprowadzenia, ale skąd będzie o tym wiedział skoro widać będzie tylko migający kursor obok znaku zachęty?
Właśnie dlatego powinno się korzystać z parametru oznaczającego wypisanie linijkę niżej stosownej wiadomości czy też komunikatu dla człowieka, aby go po ludzku poinformować, że wszystko jest w porządku tylko czeka się teraz na jego ruch. Wtedy nikt nie będzie zdezorientowany.
 |
Funkcja "input" przyjmująca parametr formalny w postaci łańcucha znaków wypisze stosowną wiadomość linijkę niżej dla użytkownika, aby wiedział co ma zrobić w danym momencie działania programu.
Mała rzecz, a z pewnością oszczędzi wszystkim problemów. Użytkownikom, bo nie będą się niepokoić i twórcom swoich programów, bo nie będą musieli ich edytować.
Na chwilę obecną to są wszystkie podstawowe informacje jakie musicie sobie przyswoić, aby korzystać w pełni z funkcji "input".