Skoro ostatni raz napisało się o funkcji wyjściowej, dzisiaj poświęcę temat na funkcję działającą w drugą stronę, czyli przechowującą wprowadzony przez użytkownika łańcuch znaków. Poznajcie "input", kolejną funkcję Pythona zaliczaną do tych najbardziej podstawowych.
| Tweet |
DO CZEGO SŁUŻY FUNKCJA "INPUT"?
Dzięki wymienionej funkcji, mamy możliwość przechowania wprowadzonego łańcucha znaków, który możemy bez problemu przekonwertować na wartość innego typu np. łańcuch "13" zamienić na liczbę całkowitą 13. W praktyce, możemy oddziaływać na przebieg programu podając odpowiednią (czy też nieodpowiednią) wartość bez ingerencji w kod źródłowy.
FUNKCJA ZWRACA PODANY ŁAŃCUCH ZNAKÓW
Ponieważ główną rolę odgrywa strumień wejściowy dla odmiany, to naturalną rzeczą jest że funkcja musi zwracać wartość, aby przydała się ona w późniejszym przebiegu naszego programu. Przypisując wynik funkcji "input" do zmiennej jest popularną czynnością i powinno się tak robić gdy mamy pewność, że konieczne będzie jej sprawdzenie w dalszym ciągu działania. Gdy program napotyka na wyżej wymienioną funkcję, "stoi" w miejscu i czeka na wartość podaną przez użytkownika zatwierdzając ją klawiszem Enter.
 |
Funkcja "input" zwraca podany przez nas łańcuch znaków przez co jesteśmy zdolni dokonywać późniejszych weryfikacji wartości w innych funkcjach i instrukcjach warunkowych.
Należy mieć z tyłu głowy, że typem danych będzie "string" więc konieczne będzie "otoczenie" wyrażenia funkcją konwertującą typ danych na jakiś inny np. na liczbę całkowitą. Jeśli Python będzie w stanie poradzić sobie z zamianą typu danych (łańcuch znaków będzie składał się tylko z liczb), podany łańcuch stanie się liczbą, którą możemy wykorzystać do dowolnych celów. W przeciwnym razie, zostanie zgłoszony wyjątek.
 |
Gdy chcemy dokonywać sprawdzeń wprowadzonej wartości w oparciu o inny typ danych niż łańcuch znaków, koniecznym jest otoczenie wywołania "input" dowolną funkcją konwertującą.
PIERWSZY PARAMETR POWINIEN BYĆ OBOWIĄZKOWY
Choć powyższe wyrażenia są jak najbardziej w porządku, sama "pauza" podczas działania może wywołać u człowieka wrażenie, że program się zawiesił i nie reaguje. W rzeczywistości będzie czekał na wartość od użytkownika do wprowadzenia, ale skąd będzie o tym wiedział skoro widać będzie tylko migający kursor obok znaku zachęty?
Właśnie dlatego powinno się korzystać z parametru oznaczającego wypisanie linijkę niżej stosownej wiadomości czy też komunikatu dla człowieka, aby go po ludzku poinformować, że wszystko jest w porządku tylko czeka się teraz na jego ruch. Wtedy nikt nie będzie zdezorientowany.
 |
Funkcja "input" przyjmująca parametr formalny w postaci łańcucha znaków wypisze stosowną wiadomość linijkę niżej dla użytkownika, aby wiedział co ma zrobić w danym momencie działania programu.
Mała rzecz, a z pewnością oszczędzi wszystkim problemów. Użytkownikom, bo nie będą się niepokoić i twórcom swoich programów, bo nie będą musieli ich edytować.
Na chwilę obecną to są wszystkie podstawowe informacje jakie musicie sobie przyswoić, aby korzystać w pełni z funkcji "input".